Калі ўладыка асірыйскі
Народу карамі пакараў смерцю,
І Алаферн ўвесь край азийский
Яго правіцы пакарыў, -
Высокі пакорай цярплівым
І моцны верай у бога сіл,
Перад сатрапам ганарлівым
Ізраіль не vыi ўгаварыў;
Ва ўсе межы Юдэі
Проникнул трапятанне. Iere
Апранулі аперазацца алтар.
народ завыў, ахоплены страхам,
Кіраўніка пакрыўшы попелам і пылам,
І пачуў яму Усявышні цар.
Притек сатрап да цясьнінах горным
І бачыць: іх вузкія вароты
Замком замкнуты непокорным;
сцяной, як поясам ўзорыстым,
апаясаўшы вышыня.
І над цясніне святкуючы,
Як муж на варце, у цішыні
варта, Беле, Ветилуя
У недасяжнай вышыні.
Сатрап сумеўся здзіўлены -
І гнеў ў ім душу спахмурніў ...
І сваю раду рознапляменных
Ён - цікаўны - спытаўся:
“Хто гэты народ? і што іх сіла,
І хто ім правадыр, і з-за чаго
Сэрца іхняга дзёрзкасць запалёная,
І іх надзея на каго?...”
І ўстаў тады сыноў Амона
военачальнік Ахиор
І рэк - і Алаферн са трона
Схіліў да яго і слых і позірк.
