Да кастратаў раз прыйшоў скрыпач,
Ён быў бядняк, а той багач.
“глядзі, сказаў спявак без -, -
Мае алмазы, смарагды -
Я іх ад нуды разбіраў.
А! да такой нагоды, брат, - ён працягваў, -
Калі табе бывае сумна,
Ты што творыш, сказаць прашу.”
У адказ небарака абыякава:
- Я? я – сябе чашу.
