Вар'ятаў гадоў такіх згаслых весялосьць
Мне цяжка, як смутны похмелье.
але, як віно - смутак мінулых дзён
У маёй душы чым старе, тым мацней.
Мой шлях засмуціўся. Абяцае мне працу і гора
Які будзе ісьці волнуемое мора.
Але не хачу, іншы, паміраць;
Я жыць хачу, каб думаць і пакутаваць;
И ведаю, мне будуць асалоды
Між гарот, клопатаў і турбот:
Часам зноў гармоніяй упьюсь,
Над выдумкай слязамі Обаль,
І можа быць - на мой закат сумны
Блісне каханне усьміхаючыся развітальнай.
