Вайна! Подъяты нарэшце,
Шумяць Знамя лаянку гонару!
ўбачу кроў, ўбачу свята помсты;
Засвищет ўкруг мяне пагібельны свінец.
І колькі моцных уражанняў
Для прагне душы маёй!
Імкненне бурных рушэньняў,
праблемы выраслі, гук мячоў,
І ў фатальным агні бітваў
Падзенне ратных і правадыроў!
Прадметы гордых песнапенняў
Абудзяць мой сонны геній! -
Усё нова будзе мне: простая сень шатра,
агні ворагаў, іх чужое заклік,
вячэрні барабан, гром гарматы, віск ядра
І смерці грознай чаканні.
Народзішся ль ты ўва мне, сляпая славы запал,
ты, смага гібелі, люты жар герояў?
Вянок Ці мне двайны дастанецца на частку,
Скон ль цёмную судзіў мне жэрабя баёў?
І ўсё памрэ са мной: надзеі юных дзён,
Святы сэрца жар, да высокага імкненне,
Успамін і брата і сяброў,
І думак творчых марная хваляванне,
І ты, і ты, каханне!.. Няўжо ні баявы шум,
Ні ратныя працы, ні нараканьні ганарлівай Славы,
Нішто не заглушыць маіх звыклых дум?
Я таю, ахвяра злы атруты:
Супакой бяжыць мяне, няма ўлады над сабой,
І цяжкая лянота душою авалодала ...
Што ж марудзіць жах баявой?
Што ж бітва першая яшчэ не закіпела?
