Што смолкнул весялосьці голас?
Раздаць, вакхальны прыпевы!
Няхай жывуць далікатныя панны
І юныя жонкі, якія любілі нас!
Паўней шклянку налівайце!
На звонкае дно
У густое віно
Запаветныя кольцы кідайце!
падымем шклянкі, содвинем іх разам!
Няхай жывуць музы, з прычыны здароўя!
ты, сонца святое, лесу!
Як гэтая лампада бляднее
Прад ясным узыходам відна,
Так ілжывая мудрасць мігоча і тлее
Перад сонцам несмяротным розуму.
Няхай жыве сонца, ды схаваецца цемра!
