У трывозе стракатай і бясплоднай
Вялікага свету і двара
Я захавала погляд халодны,
простае сэрца, розум свабодны
І праўды полымя высакародны
І як дзіця была дабра;
Смяялася над натоўпам сварлівай,
Судзяць здаровы і яркі,
І жарты злосці самай чорнай
Пісала прама начыста.
