Царскасельская статуя

Скрыню з вадой выпусціўшы, аб ўцёс яе панна разбіла.
Дзева сумна сядзіць, бяздзейны трымаючы чарапок.
цуд! ня сякнет вада, праліваючыся са скрыні разбітай;
Дзева, над вечнай бруёй, вечна сумная сядзіць.

усе вершы (змест па алфавіце)