там, дзе мора вечна плешча
На пустынныя скалы,
Дзе месяц цяплей бліскае
У салодкі час вячэрняй мглы,
Дзе, у гарэмы атрымліваючы асалоду ад,
Дні праводзіць мусульман,
там чараўніца, робячы ласку,
Мне ўручыла талісман.
І, робячы ласку, казала:
“Захавай мой талісман:
У ім таямнічая сіла!
Ён табе любоўю дадзены.
ад хваробы, ад магілы,
У буру, у грозны ўраган,
галавы тваёй, мой мілы,
Не ўратуе мой талісман.
І багаццямі Усходу
Ён цябе не адорыць,
І прыхільнікаў прарока
Ён табе не заваюе;
І цябе на ўлонне сябра,
Ад сумных чужых краін,
У край родны на поўнач з поўдня
Ня умчит мой талісман ...
Але калі падступныя вочы
Очаруют раптам цябе,
Іль вусны ў змроку ночы
Поцалуют не любячы -
мілы сябар! ад злачынства,
Ад сардэчных новых ран,
ад здрады, ад забвенья
Захавае мой талісман!”
