Зводная сумна за сталом
карты раскладае.
Глядзяць паненкі кругам,
Зводная ім варожыць:
“тры дзявяткі, туз чарвякоў
І кароль бубнавы
спрэчка, прыкрасць ад прамоў
І пры тым абновы ...
А па картах - чакаць гасцей
трэба сёння”.
Раптам стукаюцца каля дзвярэй;
Паненкі і зводная
ўсталі, адсунуўшы стол,
усе штурхнулі -,
Şepçut: “Каця, хто прыйшоў?
Паглядзі хоць у шчылінку”.
знікла? Добры чалавек…
Зводная з ім знаёмая,
Ён з б- цэлы век,
Ён у іх, як дома.
Б- у кухню рукі мыць
кінуліся скачкамі,
абувацца, пукли ўзбіць,
Прыскаться духами.
Госця зводнай між тым
ласкава сустракае,
Просіць легчы яго зусім.
Ён жа пытаецца:
“знікла, як торг ідзе ў вас?
барышоў даволі?”
Зводная за шчаку? узялася
І ўздыхнула балюча:
“Хоць бывала худа мне,
Але такога гора
Не бачыла і ў сне,
Хоць бегчы за мора.
верыце ль, з Пятрова дня
Роўна да суботы
Усе дзяўчаты ў мяне
Былі без працы.
чацвярых гасцей, гляджу,
Бог мне пасылае.
Я б- ім выводжу,
кожны выбірае.
Займаюцца ўсю ноч,
скончылі, і што ж?
ня плаціць, пайшлі ўсе прэч,
Госпадзе, мой божа!”
госць ёй: “Права мне вас шкада.
Здравствуй, іншы Анета,
Што за капялюшык!, што за шаль,
падыдзі, Жанета.
А, Луіза, - пацалуй,
выбраць, так пакрыўдзіш;
Так на ўсіх і - ,
Толькі вас ўбачыш”.
“Паэт, – зводня кажа, -
Хочаце ль Жанет?
У справе так у ёй гарыць.
Іль возьмеце гэтую?”
Беднай зводніцы госць у адказ:
“Не, не турбуйцеся,
Мне палявання нешта няма,
дзяўчыны, ня бойцеся”.
Ён сышоў - усё сціхла раптам,
зводная апанурылася,
Дрэмлюць дзяўчыны вакол,
Свечка
Зводная карты зноў бярэ,
Моўчкі зноў варожыць,
але ніхто, ніхто няйдзе
зводная засынае.
