Зайздрошчу табе, гадаванец мора смелы,
Пад шатамі ветразяў і ў бурах пасівела!
Спакойнай прыстані ці даўно ты дасягнуў -
Ці даўно цішыні спазнаў уцешны імгненне -
І зноў цябе клічуць павабныя хвалі.
Дай руку - у нас сэрца адзінай запалам поўныя.
Для неба далейшых, для аддаленых краін
Пакінем берагі Еўропы струхлелай;
Шукаю стыхій іншых, зямлі жыхар стомлены;
вітаю цябе, свабодны акіян.
1823 г.
