Усё ў ёй гармонія, всё цуд,
Усё вышэй свету і запалу;
Яна спачывае сарамліва
У красе ўрачыстай сваёй;
Яна кругам сябе пазірае:
Ёй няма саперніц, няма сябровак;
Прыгажунь нашых бледны круг
У яе ззянне знікае.
Куды б ты ні паспяшаў,
Хоць на любоўнае спатканне,
Якое б у сэрцы ні меў
Ты патаемнае мараў, -
Але сустрэцца з ёй, збянтэжаны, ты
Раптам спынішся мімаволі,
Благоговея багамольны
Перад святыняй прыгажосці.
