Да цябе зьбіраюцца я даўно
У нямецкі град, табой апеты,
З табой папіць, як п'юць паэты,
Табой апетае віно.
Ужо зазывал мяне з сабою
Табой апеты Кісялёў,
І я з вясёлай душой
Пакінуць быў зусім гатовы
Няволю Неўскага берагоў.
І што ж? гербавыя клопату
Схапілі за падлогі мяне,
І на Няве, хоць няма палявання,
Прыкаваным застаўся я.
Аб юнацтва, юнацтва заліхвацкая!
Магу ль цябе не пашкадаваць?
У даўгах, бывала, патанаючы,
пазыкоўцаў уцякаючы,
Гатовы быў усюды я ляцець;
Цяпер надакучлівы наведваю
Сваіх лянівых даўжнікоў,
пасталеў праклінаю
Я цяжар грошай і гадоў.
Прабачце, спявак! гуляць, пируй,
З Кипридой, Фебом трыюмфуй,
Не знай сіяцельнага фанабэрыі,
Не знай ласкавых даўжнікоў
І не плаці сваіх даўгоў
Па праву рускага дваранства.
