Да чаго, вясёлыя сябры,
Маё трывожыць вам маўчанне?
Запеў апошняе развітанне,
Ужо Муза смолкнула мая:
Дарэмна ліру браў я ў рукі
Бразгаць весялосьць на балях
І на аслабленых струнах
Шукаў страчаныя гукі ...
Багамі вам яшчэ дадзены
Zlatыe дзён, златые ночы,
І да любасці скіраваныя
Агнём выкананыя вочы;
гуляць, сьпявайце, аб сябры,
Утратьте вечар хуткаплыннай;
І вашай радасці бестурботнай
Скрозь слёзы Улыбнемся я.
