палохайся любові: яна пройдзе,
Яна марай твой розум ўстрывожыць,
Туга па ёй цябе заб'е,
Нішто уваскрэснуць не дапаможа.
Прыгажосць, любімая табой,
табе аддасць, пакладзем, руку ...
Года мільгануць ... Лятун сівой
Пакажа вечнае расстанне ...
І бедны, нікчэмны будзеш ты,
Што пазірае з крэслаў іль падушкі
На пачварныя рысы
Тваёй дакучную бабулькі,
Калі думкі пра былыя сталым
У твой розум закрадутся парою
І ўспомніш, як на гэтага шчоках
Адыгрывала жыццём маладою ...
Без аднаго лепш дні гібець
І да смерці радаснейшыя хіліцца,
Чым два ўдары выносіць
І сэрцам пра дваіх Круш!..
