Калі я ўначы чакаю яе прыходу,
жыццё, здаецца, вісіць на валаску.
што ўшанаванні, што юнацтва, што свабода
Прад мілай госцяй з дудачкай ў руцэ.
І вось ўвайшла. адкінуўшы покрыва,
Ўважліва зірнула на мяне.
ёй кажу: «Ты ль Дантэ дыктавала
старонкі Ада?«адказвае: «Я».
