Пагарду ня санет, крытык.
Вордсворту.
Суровы Дантэ не меў пагарды санета;
У ім жар кахання Петрарка выліваў;
Гульню яго любіў творца Макбета;
Ім журботны думка Камоэнса апранаю.
І ў нашы дні чаруе ён паэта:
Вордсворту яго прыладай выбраў,
Калі удалечыні ад мітуслівага святла
Прыроды ён малюе ідэал.
Пад шатамі гор Таўрыды аддаленай
Спявак Літвы ў памер яго стесненныи
Свае мары імгненна заключаў.
У нас яшчэ яго не ведалі панны,
Як для яго ўжо Дельвиг забываў
Гекзаметр святыя напевы.
