Прад іспанкай высакароднай
Двое рыцараў стаяць.
Абодва смела і свабодна
У вочы прама ёй глядзяць.
Бліскаюць абодва прыгажосьцю,
Абодва сэрцам гарачыя,
Абодва Магутная рукой
Абаперлася на мячы.
Жыцця ім яна даражэй
І, як слава, іх дарагі;
Але адзін ёй мілы - каго ж
Дзева сэрцам абрала?
«Хто, вырашыў, любім табой?» —
Абодва панне кажуць
І з надзеяй маладою
У вочы прама ёй глядзяць.
