Паэт! ня даражэйшая любоўю народнай.
Захопленых хвал пройдзе хвілінны шум;
Пачуеш суд дурнога і смех натоўпу халоднай,
Але ты застанься цьвёрды, спакойны і Угрюм.
ты цар: жыць адзін. Па дарозе свабоднай
ісці, куды цягне цябе свабодны дух,
Ўдасканалім плён любімых дум,
Не патрабуючы узнагарод за подзвіг высакародны.
Яны ў самым табе. Ты сам свой вышэйшы суд;
Усіх стражэй ацаніць ўмееш ты сваю працу.
Ты ім задаволены Ці, патрабавальны мастак?
задаволеным? Дык няхай натоўп яго лае
І плюе на алтар, дзе твой агонь гарыць,
І ў дзіцячай жвавасці вагаецца твой трыножнік.
