Як з дрэва сарваўся здраднік вучань,
д'ябал прыляцеў, да твару яго прыпаў,
Дхнул жыццё ў яго, узвіўся з сваёй здабычай смуроднай
І кінуў труп жывы ў гартань геенны гладной ...
там дэманы, радуючыся і плеща, на рогі
Прыняў з рогатам сусветнай ворага
І шумна панеслі да праклятага уладыку,
І сатана, прыўстаўшы, з нецярпеннем чакае падабаецца
Цалаваньнем сваім наскрозь прожег вусны,
У здрадніцкую ноч лабазаючых Хрыста.
