Пакінуўшы гонар лёсе на волю,
Давыдава, жывая ахвяра фурый.
Ад малых гадоў любіла чужы падлогу.
І раптам бяда! карае смерцю яе Меркурый,
Раскаяцца прыходзіць ёй пара,
яна ляжыць, вачэй пухне по немногу,
Раптам лопнуў ён; што ж дама? - “дзякуй богу
Усё да лепшага: вось новая дзірка!”
