Даўно пра ёй памяць пра мяне
Нашу ў сардэчнай глыбіні,
Яе хвіліннае вы ўвагу
Радасцю доўга было мне.
Паўтараў я верш обвороженный,
мой верш, маркоце гук жывы,
Так міла ёю паўтораны,
Заўважаў яе душой.
Зноў ліры слёз і патаемную мукі
Яна з удзелам пачула -
І сёньня ёй перадала
Свае чароўныя гукі ...
даволі! у гонару маёй
Я думаць буду з замілаваннем:
Я славай быў абавязаны ёй -
А можа быць і натхненне.
