моў, хто табе выклікаў
Тваё пасланне выдаліла?
Як ты дажджэш, і як ты мілы,
Які лішак пачуццяў і сіл,
Якое буянства маладое!
Не, ня Кастальского вадой
Ты засьпяваем сваю Каменнай;
Пегас іншую Иппокрену
Капытом выбіў прад табой.
Яна не хладный льецца вільгаццю,
Але пеніцца хмельнага брагай;
яна разымчива, пьяна,
Як гэты напой высакародны,
Зліццё рому і віна,
Без прымешкі вады непрыдатнай,
У Трыгорскае смагаю свабоднай
Адкрыты ў нашы часы.
