Saluna, увянчаны Эрату і Венерай,
Ты ль вязня манишь ў валодання свае,
У маёнтку мірнае між Пінд і Цитерой,
Дзе нежился Шолье з Мелецким і Хлопцы?
табе, Запешчаны гадаванец Апалона,
З іх пеньем згаджалася гуллівую жалейка:
Весялосьць хуткае і Німфы Гелікон
Тваю шчаслівую пампавалі калыска.
І сёньня, ў юнацтве выдатнай,
З табою верныя сопутницы твае.
Бряцай, Трубадур, на арфе юрліва
Мараў ранняе любові,
Спявай сэрца юнага кіпячае желанье,
Прыгажуні тваёй упартасць, трапятанне,
Са грудзей сарваны зайздросны покрыва,
Сарамлівасці апошняе абурэння
І страсці ўрачыстасць на ложку з кветак, -
спявай. ў дастатку скіраваўшы на дзеву томнага вочы.
Яе чароўныя красы,
У абдымках любові страчаныя ночы -
Асалоды хуткія гадзіны ...
Мой сябар, яна твая, яна твая ўзнагарода.
Таямнічай любові неацэнная отрада!
Дерзну ль цябе я апяваць,
Калі гняце мяне боль!,
Калі на кожнае мараў
Маркоце чорную кладзе сваю пячатку.
Не, няма! Сяброў любіць адкрытаю душою,
У маўчання адчуваць, палонім прыгажосьцю -
Вось надзел мой: яму я прытрымлівацца гатовы,
пакорлівасці лёсу, але злітуйся нада мною,
Ня патрабуй ад мяне вершаў.
Ня вечна лашчыцца ў чароўным асляпленне,
Ужо хладный праўдзівыя надакучлівы бачу святло.
Па дабрыні душы я верыў у зачараваннем
Чараўніцы-Мару, шепнувшей: ты паэт, -
І, патаптаўшы мудрасці пагрозы і парады,
З нядбайнай лёгкасцю нанізваў куплеты,
Цацкі сябе нявіннай весяліў;
Угоднік Бахуса, з вясёлымі сябрамі
Бывала спяваў віно вадзянымі вершамі,
У благіх вершах благіх пісьменнікаў лаяў,
Іль Дружбе плёў вянок - і дружнасьць пазяхала
І сонныя вершы впросонках стаў велічны,
І нават, - каюся я, - пустэльнік зграшыў, -
Я першай спяваў любові нявіннае пачатак,
Але так таямніча, з такім разборам слоў,
З такою сціпласцю сарамлівай,
знікла, ня чырванеючы баязліва,
Мяне б выслухаў і некрануты Да<озлов>.
Але схаваліся ад мяне парнасские забавы!..
Не доўга быў я прытупілася,
Не доўга сніліся мне мроі Муз і Славы:
Я строгім вопытам мімаволі абуджаючы.
Заснуўшы між ружамі, На цёрне я прачнуўся,
ўбачыў, што яшчэ не генія друк -
Паляванне смяротнае на рыфмы лапатаць.
Параўнаўшы вершы твае з маімі, ўсміхнуўся -
І поўна мне пісаць.
