грачанка верная! не плач, - ён упаў героем,
Свінец ворага ў яго упіўся грудзі.
Не плач - не ты ль яму сама перад першым боем
Прызначыла крывавы Гонару шлях?
Тады, цяжкую прадчуваючы [расстанне],
Муж табе працягнуў ўрачыстую руку,
Немаўля свайго ў слязах блаславіў,
Але сцяг чорнае Свабодай Зашумелі.
як Арыстагітона, ён міртам меч абвіў,
Ён у сечу рынуўся - і што ўпала здзейсніў
вялікае, святая справа.
