Што такое праўда?
Іншы.
што, слава ў капрызе вольная.
Як агністы мова, яна
Па абраным кіраўнікам лётае,
З аднаго сёння знікае
І на іншы ўжо бачная.
За навізной бегчы пакорліва
Народ бессэнсоўны прывык;
Але нам ўжо то лоб свяшчэнна,
Над якім успыхнуў гэты мову.
на троне, на крывавым полі,
Між грамадзян на чаргі іншай
З гэтага абраных хто ўсіх боле
Тваёю пануе душой?
Паэт.
усё ён, всё ён - прыхадзень гэты баявы,
Прад кім змірылася цары,
гэты ратнік, вольнасці браў шлюб,
зніклы, як цень відна.
Іншы.
Калі ж твой розум ён дзівіць
Сваёю чудное зоркай?
тады ль, як з Альпах ён пазірае
На дно Італіі святой;
тады ці, як хапае сцяг
Іль жазло дыктатарскі; тады ль,
Як водзіць і колам і ўдалячынь
Вайны імклівае полымя,
І пралятае шэраг перамог
Над ім адна іншы ўслед;
тады ль, як раць героя плешча
Перад гмахам пірамід,
Іль як Масква пустэльна бліскае.
яго прымаючы, - і маўчыць?
Паэт.
Не, не ва шчасця на ўлонні
Яго я бачу, не ў баі,
НЕ зяцем кесара на троне;
Не там, дзе на скалу сваю
сяўбу, мучаны пакаралі смерцю спакою,
Пасмяяцца з мянушкай героя,
Ён згасае нярухомы,
Плашчом зачыніўшыся баявым.
Не тая карціна перада мной!
Одров я бачу доўгі строй,
Ляжыць на кожным труп жывы,
Кляймёнаю Магутная чумой,
Царыцаю хвароб ... ён,
Ня ганьце смерцю акружаны,
пахмура, ходзіць між одрами
Я сустрэў халодную руку Cume,
І што гінуць розуме
Нараджае бадзёрасць ... Нябёсы
клянуся: хто жыцьцём сваёй
Гуляў прад змрочным хваробай,
Каб падбадзёрыць патухлае позірк,
клянуся, той будзе небе сябрам,
Які б ні быў прысуд
Зямлі сляпы ...
Іншы.
Мары паэта -
Гісторык строгай гоніць вас!
нажаль! яго пачуўся голас, -
І дзе ж очарованье святла!
Паэт.
Хай будзе пракляты праўды святло,
Калі пасродкавасці хладный,
зайздроснай, на спакусу прагнай,
Ён дагаджае бяз працы! - Няма!
Цемры нізкіх ісцін мне даражэй
Нас які ўзвышае зман ...
Пакінь герою сэрца! Паэт
Ён будзе без яго? Тыран ...
Іншы.
Суцешся ..................
29 верасень
1830
Масква.
