У дзвярах Эдэма анёл пяшчотны
Кіраўніком панурыўшы ззяў,
А дэман змрочны і мяцежны
Над пякельнай безданьню лётаў.
дух адмаўленне, дух сумневу
На духу чыстага глядзеў
І жар міжвольны замілаваннем
Ўпершыню цьмяна спазнаваў.
“Прабачце, ён рэк, цябе я бачыў,
І ты нездарма мне ззяў:
Не ўсё я ў небе ненавідзеў,
Не ўсё я ў свеце пагарджаў”.
