Люблю я апоўдні запалёны
Прахалоду чэрпаць з ручая
І ў гаі ціхай, аддаленай
глядзець, як здаравяка ў Бреге бруі.
Калі ж віно ў краю паскача,
Напенясь ў чары кругавой,
сябры, скажыце, - хто не плача,
Загадзя радуючыся душой?
Хай будзе пракляты адвагу,
Хто першы грэшных рукой,
Нечестьем буйным ослепленный,
Аб страху!.. сумесі віно з вадой!
Хай будзе пракляты род злыдня!
Няхай не ў сілах будзе піць,
або, шклянкамі валодаючы,
Лафит з Цымлянским адрозніць!
