Да чаго халодныя сумневу?
Я веру: тут быў грозны храм,
Дзе крыві прагнуць багам
дыміліся ахвярапрынашэнняў;
Тут супакояцца была
Варожасць лютасць Эvmenidы:
Тут зьвястунак Таўрыды
На брата руку занесла;
На гэтых развалінах здзейснілася
Святое дружбы ўрачыстасць,
І душ вялікіх бажаство
Сваім стварэннем заганарылася.
...........................
Чэда, ці памятаеш былое?
Даўно ль з захапленнем маладым
Я думаў імя фатальнае
Здрадзіць развалінах іншым?
Але ў сэрцы, бурамі пакорліва,
Цяпер і лянота і цішыня,
І, у замілаваннем натхненне,
на камені, сяброўствам асвячэнне,
Пішу я нашы імёны.
