Як у нашага Мірона
На носе сядзіць варона.
А на дрэве яршы
Будуюць гнёзды з локшыны.
Сеў баран на параход
І паехаў у агарод.
У агародзе-то на градцы
вырастаюць шакаладкі.
Як у нашых каля брамы
Цуда-дрэва расце.
цуд, цуд, цуд, цуд
цудоўнае!
Не лісце на ім,
Не кветачкі на ім,
А панчохі ды чаравікі,
нібы яблыкі!
Мама па садзе пойдзе,
Мама з дрэва сарве
туфлікі, боцікі.
новыя калошки.
Тата па садзе пойдзе,
Тата з дрэва сарве
Машэ - гамашы,
Зінка - чаравікі,
Нінцы - панчохі,
А для Мурочки такія
маленечкія блакітныя
вязаныя чаравічкі
І з помпончиками!
Вось якое дрэва,
цудоўнае дрэва!
эй вы, дзеткі,
голыя пяткі,
ірваныя боцікі,
драные калошки.
Каму патрэбныя боты,
Да цуда-дрэве бяжы!
лапці саспелі,
валёнкі паспелі,
Што ж вы пазяхаць,
Іх не абрываецца?
Ірві іх, ўбогія!
Ірваць, басаногія!
Не прыйдзецца вам зноў
Хваліцца на марозе
Дзіркамі-латкамі,
голенькімі пяткамі!
