Прыйдзе жудасны гадзіну ... твае нябесная вочы
пакрыюцца, мой сябар, туманам вечнай ночы,
Маўчанне вечнае твае сомкнет вусны,
Ты назаўжды сыдзеш у тыя змрочныя месцы,
Дзе прадзедаў тваіх почиют моцы хладный.
Але я, патуль твой прыхільнік немарасны,
У мясціна журботную сыду я за табой
І сяду блізу цябе, сумны і нямы,
У мілых ног тваіх - сабе іх на калена
Складу - і буду чакаць сумна ... але чаго?
Каб сілаю мроі майго
