Пакуль не патрабуе паэта
Да святой ахвяры Апалон,
У клопатах мітуслівага святла
Ён маладушна пагружаны;
Маўчыць яго святая ліра;
Душа смакуе хладный сон,
І між дзяцей нікчэмных свету,
быць можа, усіх нікчэмна ён.
Але толькі чароўны дзеяслоў
Да слыху чулага закране,
Душа паэта страпянецца,
Як прачнуўся арол.
Сумуе ён у забавах свету,
Людской чужаецца гаворкі,
Да ног народнага куміра
Ня хіліць ганарлівай галавы;
бяжыць ён, дзікай і суровы,
І гукаў і смуты поўн,
На берагі пустынных хваляў,
В широкошумные дубровы…
