Калі да места Канстанціна
З табой, ваяўнічы вараг,
Прыйшла славянская дружына
І развіла перамогі сцяг,
Тады ў славу Русі ратнай,
Свавольнай грэку ў сорам і страх,
Ты цьвікамі прыбіў свой шчыт булатны
На царгародскага браме.
Надышлі дні варожасці крывавай;
Твой шлях мы зноў здабылі.
але сёньня, калі мы зноў са славай
Да Stambulu непрыгожа прыходзяць,
Твой пагорак узрушаны з лаянкавым гулам,
Твой стогн раўнівы нас збянтэжыў,
І нашу раць перад Стамбулам
Твой стары шчыт спыніў.
