1.
Вось перешед празь мост Кокушкин,
абапёршыся – граніту,
Сам Аляксандр Пушкін ÷
З мосьё Анегіным варта.
Ня удостоивая поглядам
Цьвярдыню ўлады фатальны,
Ён да крэпасці стаў горда задам:
Не плюй у калодзеж, мілы мой.
2.
Пупок чарнее скрозь кашулю,
Вонкі цыцкі - мілы выгляд!
Таццяна мне ў руцэ паперку,
Зане жывот у ёй баліць:
Яна затым ранкам ўстала
Пры бледных месяца промнях
І podtirku izorvala
Вядома «Неўскі Альманах».
