нядаўна, наджаны цудоўным сноў,
У вянку ззяючым, царом я спела сябе;
марылася, я любіў цябе -
І сэрца білася асалодаю.
Я запал каля ног тваіх ў захапленні тлумачыў.
мары! брат! з-за чаго вы шчасця не працягнулі?
Але багі не ўсяго цяпер мяне пазбавілі:
Я толькі - царства страціў.
