У стэпах зялёных Буджак,
дзе Прут, запаветная рака,
Абыходзіць рускія валодання,
Пры бедным устьи ручайка
Варта невядомае селен.
Сямействамі баўгары тут
У бестурботнай дзікасці жывуць,
Захоўваючы бацькоўскія норавы,
сілкуючыся цяжкасцю,
І не клапоцяцца пра тое,
Як ратоборствуют дзяржавы
І грозна кіруюць іх лёсам.
